Mianem Zbrodni Katyńskiej określa się akt ludobójstwa, dokonany wiosną 1940 roku przez funkcjonariuszy policji politycznej Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich na polskich jeńcach wojennych przetrzymywanych w sowieckich obozach i więzieniach Zachodniej Białorusi i Ukrainy.
W okresie od kwietnia do czerwca zostało zamordowanych przez organy NKWD 14 600 jeńców polskich. Jednym z miejsc straceń był las katyński na Smoleńszczyźnie.
14 kwietnia 2023 roku o godzinie 13:00 społeczność szkolna zebrała się w sali gimnastycznej, aby wspólnie upamiętnić 83. rocznicę Zbrodni Katyńskiej. Apel przygotowali uczniowie klasy IIIb pod kierunkiem nauczycielki historii, pani Wiesławy Iwanickiej i wychowawczyni, pani Magdaleny Skarzyńskiej. W apelu uczestniczyli Starosta Powiatu Zambrowskiego, pan Zbigniew Teofil Jach, oraz Wicestarosta, pan Sebastian Orłowski.
Kulminacyjnym punktem uroczystości było złożenie kwiatów i zapalenie zniczy pod Dębami Pamięci zasadzonymi przed paroma laty na posesji szkolnej. Teraz głos oddajemy jednemu z uczestników akademii. Opowie on, jak wyglądały przygotowania do tego wydarzenia z punktu widzenia jego uczestników i wykonawców. „W ostatni piątek, 13 kwietnia, w naszej szkole odbył się apel z okazji rocznicy Zbrodni Katyńskiej. Tak uroczystość, jak i przygotowania do niej, napotkały na swojej drodze wiele wzlotów i upadków i to o nich chcę trochę opowiedzieć. Przygotowania zaczęliśmy już w lutym, więc do 14 kwietnia mieliśmy naprawdę sporo czasu. Nie owijając w bawełnę, początkowo było, hmm… ciężko.
Poszczególne kwestie oraz przedstawiane scenki budziły więcej naszego śmiechu niż powagi, formułki, które powinny być zakodowane w pamięci, wydawały się nie przyjmować zaproszenia do głów naszych aktorów, a piosenki na każdej próbie ozdobione coraz to nowym, nieczystym dźwiękiem. Mimo wszystko największą cierpliwość miała nasza reżyser – Pani Iwanicka. Z tego miejsca chciałbym naprawdę gorąco podziękować Pani Profesor za anielską cierpliwość oraz zaangażowanie, bo bez tego moglibyśmy nawet zapomnieć o wystawieniu sztuki przed szerszą publicznością.
Jednak im więcej było prób, tym problemy zdawały się nas jakby powoli opuszczać – umysły się otwierały, struny głosowe nawilżały, a i Pani wydawała się być bardziej zadowolona niż na początku.
W końcu nadszedł dzień sądu ostatecznego, czyli wystawienie sztuki przed uczniami, nauczycielami oraz gośćmi. Sztuka podczas trwania zaliczyła na swojej drodze parę upadków, lecz ostatecznie widzowie byli zachwyceni i niesamowicie wzruszeni. Każdemu z nas zdarza się czasami zapomnieć tekstu czy zestresować na widok ogromu ludzi wpatrzonych w nas jak w obrazek, lecz już samym w sobie sukcesem było dla nas pokonanie lęku, który do tej pory nas ograniczał oraz zdobycie nowego doświadczenia.
KM, DS (Sapere aude)